“โอเลี้ยง เชิญยิ้ม” รับหนี้ท่วม! อยู่ได้เพราะถุงยังชีพ-เคยคิดขายอวัยวะแลกเงิน!

โอเลี้ยง : ก็มันไม่มีอะไรเหลือแล้ว คือไม่มีอะไรที่จะขายแล้ว งานการก็ไม่มี เงินก็ไม่มี หมดหนทางแล้ว 2 ปีเต็มๆ ที่เจอสถานการณ์นี้ เราใช้ไปหมดแล้วของเก่า ขายไปหมดแล้ว รถ บ้าน

โอเลี้ยง : ทีแรกคิดอยู่นะ เพราะว่าเคยได้ยินข่าวว่าขายไตข้างนึงขายได้ มันก็ยังเหลืออีกข้าง เราเลยไปถามคนที่รู้จัก ถ้าขายดวงตาจะขายได้ไหม เขาบอกขายได้ งั้นก็ขายไปข้างนึง เรายังเหลืออีกข้าง เราก็ยังเหลืออีกข้าง ข้างนึงเขาจะซื้อหรือเปล่าประมาณนี้ ถ้าเกิดขายได้ก็จะขาย

โอเลี้ยง : ผมพูดในไลฟ์สดทางเฟซบุ๊กของพี่ แล้วก็พูดคุยว่าถ้าดวงตามันขายได้ ผมจะขาย ใครจะซื้อประมาณนี้ ขาย 8 ล้าน ข้างเดียว

โอเลี้ยง : ใช่ๆ หลายๆ อย่างเลย ทั้งยืมเขามาใช้ ค่าบ้าน ค่าไฟ ค่าเทอมลูกที่จะมาถึงด้วย

โอเลี้ยง : รับผิดชอบคนเดียวทั้งหมดเลย

โอเลี้ยง : เลิกไปประมาณ 5 ปีแล้ว แต่ว่าเขายังมาอยู่ด้วย แต่ก่อนเคยหนีจากเรานะ ตอนหลังไปไม่รอด แล้วมาอาศัยอยู่กับเรานะ เป็นพี่ เป็นเพื่อน เป็นน้องกัน เพื่อลูก

โอเลี้ยง : มีลูกสาวอีกหนึ่งคน คุณพ่อ คุณแม่ อยู่ต่างจังหวัด น้องสาวเขาดูแลอยู่

โอเลี้ยง : เงินที่พอมีอยู่บ้างเล็กๆ น้อยๆ แล้วไปยืมเขามาบ้าง ยืมเขามาใช้ ยืมเขามากิน บางทีก็ไปขอเจ้านายบ้าง ลูกพี่บ้าง แต่ขอบ่อยก็ไม่ไหว อายเขา

โอเลี้ยง : ดูถูกกลับมา เล่นตลกมาไม่รู้จักเก็บ เห็นมีงานเยอะแยะ มีงานเยอะแล้วไง ค่าตัวแต่ละครั้งเราไม่ได้เรทสูง เราเรทกลางๆ ถูกๆ ไม่ได้มากมาย ได้มา ใช้ไป เขาบอกว่าเชิญยิ้มทุกคน รวยทุกคนส่วนมาก ทำไมมึงแย่กว่าเพื่อนว่ะ ประมาณนั้นอะ

โอเลี้ยง : ก็บอกว่าไม่เป็นไร ช่วย เสร็จแล้ว แต่ยืมไปๆ มาๆ ก็ไม่เอาหรอก เอาไปใช้

โอเลี้ยง : ก็ประมาณกลางๆ เพราะส่วนมากตลกเขาจะรับเป็นคณะ มันไม่ใช่คนเดียว คณะนึงบางทีไปงานก็ 4-5 หมื่น ถ้าใกล้ๆ ก็ 3 หมื่น ก็เฉลี่ยกันหลายๆ คน ไม่ได้รับคนเดียว งานคนเดียวก็มีบ้าง แต่ก็ไม่มาก แต่ส่วนมากจะรับเป็นคณะมากกว่า

โอเลี้ยง : ได้มาใช้ไป ค่าใช้จ่าย ค่ารถ ต้องผ่อนบ้านอยู่ ค่าเรียนลูก เราก็ดูแลคนเดียว ค่าใช้จิปาถะทุกอย่าง มันก็เลยได้มาใช้ไป

โอเลี้ยง : ยืมมาใช้นี่แหละ เพราะว่าตอนหลังเงินไม่มีเก็บ ก็ยืมมาจ่ายค่าบ้าน ค่าไฟ ค่ากินบ้าง หลังๆ ก็ไม่รู้ว่าไปยืมใคร อายเขา

โอเลี้ยง : ใช่ๆ หนี้ก็ทบ ส่วนมากเพื่อนยืมเพื่อน ไปขอเจ้านาย ขอลูกพี่บ้าง แต่พอขอบ่อยๆ ก็อายเขา เกรงใจ

โอเลี้ยง : จริงๆ ก็มีค่าบ้าน ค่าไฟ ค่าไฟนี่เรียบร้อยไปแล้ว ค่าใช้จ่ายจิปาถะในบ้านก็ประมาณ 4 หมื่นกว่าบาท มันมีค่าส่วนกลางของหมู่บ้านด้วยที่ยังไม่ได้จ่าย ติดเขามา 2 ปีแล้ว ไม่มีจะจ่าย แล้วเราก็เครียด หนี้มันไม่ได้เยอะมาก แต่ว่าต่อไปเราจะเอาที่ไหนมาใช้เขา เราคิดอย่างนั้น มันไม่มีรายได้เข้ามา คือยืมมาแล้ว

โอเลี้ยง : ไม่มีๆ ขอผลัดไปก่อน โทรมาทวง บอกขอเวลาหน่อย เดี๋ยวก็มีงานเข้ามา รอโควิดหายก่อนแล้วค่อยว่ากัน

โอเลี้ยง : ณ ตอนนั้นจุกอกเหมือนกัน มันก็ไม่รู้จะโทษใคร ก็โทษตัวเอง เราต้องยอมรับตัวเอง ยอมรับสภาพว่าเขาดูถูกก็เขาดูถูก ช่างมัน เราเป็นจริงนิ ไปโทษใครได้

โอเลี้ยง : มันมีส่วนว่าเราบริหารจัดการยังไม่เก่ง ยังไม่รู้จะจัดการระบบไหน พอได้มาก็ใช้ไป ไม่รู้จักวางแผนระยะยาว มันก็เป็นแบบนี้

โอเลี้ยง : พี่คิดว่ามันเป็นวาทะกรรมมากกว่า ตลกตกอับ ศิลปินตกอับ เราก็ยอมรับนะ ผมโอเค ผมตกอับ คนจะพูดก็พูดไป ไม่ว่าอะไรอยู่แล้ว หมดหนทางจริงๆ  ผมจะไปโต้แย้งอะไร ผมก็อับจริงๆ ถ้าเราอับไม่จริงเราเถียงได้ เราเถียงไม่ได้ เรายอมรับ

โอเลี้ยง : ตอนนี้ไม่คิดจะตัดแล้ว เพราะอยากเห็นอนาคตลูกมากกว่า อีกอย่างเรามาคิดว่า คนก็มาดูถูกขายตาไปแล้ว แล้วต่อไปมึงไม่ขายไตมึงเหรอ ไม่ขายตับ คนไม่ใช่หมูจะได้ขายทุกอย่าง

โอเลี้ยง : ใช่ น้อยใจโชคชะตาชีวิตมากกว่า

โอเลี้ยง : มีคนแนะนำว่าไปขายลูกชิ้นไหม วันนึงก็ได้ 500 กว่าบาท ก็โอเคนะพี่ ไปรับลูกชิ้นมา เราคนเดียว ต้องไปรับลูกชิ้น ตื่นแต่เช้า ไปก่อไฟ ย่าง เข็นรถไป เราไม่สะดวก ด้วยสุขภาพของตัวเองหอบ เหนื่อยง่าย จะทำอะไรคล่องแคล่วไวๆ แค่เดินขึ้นบันได 2 ขั้นก็สภาพนี้แล้ว เพราะ 3 เดือนต้องไปหาหมอที เลยทำอะไรหนักๆ ไม่ได้ เหนื่อยมากๆ เราจะไปทันอะไรกินเขาล่ะ แล้วอดีตภรรยาขายน้ำส้มอยู่หน้าหมู่บ้าน ก็ช่วยค่ากับข้าว ช่วงหลังๆ ก็ขายไม่ค่อยดี ให้เขามาช่วยเขาคงตะไม่เอา เขาจะตามใจเขา เขาชอบขายแบบนี้

โอเลี้ยง : เขาเรียนอยู่ ไม่อยากให้อะไรมากมาย เขาช่วยในช่วงปิดเทอม มีเวลาว่างแล้วไปรับจ๊อบพิเศษเพื่อหารายได้มาช่วยบ้าง แต่เราก็ไม่อยากให้ลูกหักโหมมาก เพราะเขาเรียนอยู่ เราอยากจะช่วยลูกมากกว่า

โอเลี้ยง : พบตลอด

โอเลี้ยง : พอเดิน หรือวิ่งไม่ได้ก็ต้องพ่นแล้ว แต่ถ้าไม่ฉุกเฉินจะมีเครื่องพ่น ต้องซื้อเอง 2 พันกว่าบาท ราคาถูกนะ ถ้าแพงๆ ก็ 4-5 พัน แล้วก็ต้องซื้อยามาเอง กล่องก็ 800 ต้องประมาณ 2 โดสถึงจะอยู่

โอเลี้ยง : เป็นมานานแล้วครับ พอไปหาหมอเพิ่งจะรู้ว่าตัวเองหนัก แต่ก่อนไม่เคยไปหาหมอเราไม่รู้ ตอนหลังไปหาหมอ หมอบอกหนัก 4-5 ปีแล้ว สภาพนี้ต้องไปหาหมอทุกๆ เดือน

โอเลี้ยง : มีครับ มีเข้า ICU ครั้งนึง แรงมาก วันนั้นมันก็เพลีย ก็บอกลูกขับรถไปที่โรงพยาบาล หมอก็เข้าห้องฉุกเฉินเลย เขาใส่อะไรเต็มไปหมด แล้วเขาฉีดยาสะดุ้ง คืนมาได้

โอเลี้ยง : เกิดจากเพราะหลอดลมมันตีบตัน แล้วอีกอย่างไม่ใช่แค่หอบหืดกระเพาะด้วย จะไปทำงานก็พบยาเป็นถุง ใครจะไปทำงานสะดวกคนเดียว ใครจะไปไหว

โอเลี้ยง : ก็มีอยู่หลายๆ ท่าน ท่านนายกโอบะก็โทรมาให้กำลังใจ แล้วเพื่อนๆ ตลกรุ่นน้อง รุ่นพี่ โทรมาให้กำลังใจ พี่ถั่วแระ ด้วย ก็ให้กำลังใจ สู้ๆ  บางคนเขาก็แย่เหมือนกัน

โอเลี้ยง : พอรู้เรื่องพี่บิณฑ์กับพี่เอกพันธ์ก็ช่วยทันทีเลย แล้วท่านดร.มนัสด้วย พอพี่บิณฑ์รู้ก็โอนมาเลย คุยผ่านน้องผึ้ง เพราะเขาสนิทกัน

โอเลี้ยง : ขอบคุณทั้งโพสต์ไปแล้วและฝากขอบคุณไปแล้ว ส่วนตัวก็รู้จักแต่ไม่สนิทกัน เขาก็มาช่วย ได้มาแบ่งเบาภาระเบื้องต้น ค่าไฟก็จ่ายหมดเลย 5 เดือน

โอเลี้ยง : จริงๆ พี่เป็นคนอย่างนี้ ไม่ใช่แค่พี่น้องในวงการ ใครก็แล้วแต่ ถ้าพี่รู้เรื่องว่าเขาลำบากพี่ก็อดไม่ได้ที่จะช่วย แต่นี่เป็นพี่โอเลี้ยง เคยร่วมงานแล้วพี่โอเลี้ยงเขาเป็นคนดี งั้นก็เอาเบื้องต้นนิดนึง ถ้ามันถึงวิกฤตจริงๆ เขาจะเข้าไปแล้วไปพูดคุย แล้วก็ลงหน้าแฟนเพจด้วย ก็ขอความกรุณาจากพวกวงการบันเทิง ให้เขาได้ตั้งตัว ให้เขายิ้ม ให้เขามีความสุข เราก็สบายใจ เพราะฉะนั้นการตัดสินใจช่วย ไม่ใช่ว่าดีหรือไม่ดี พอรู้ปุ๊บเราก็ช่วยทันที

โอเลี้ยง : ดีใจมาก ขอบคุณพี่มากนะครับ

บิณฑ์ : สู้ๆ นะพี่โอเลี้ยง อย่างน้อยคนในวงการบันเทิง จะอยู่ดี มีสุข หรือทุกข์ ให้บอกผมมา อย่างน้อยเบื้องต้นผมช่วยได้อยู่แล้ว เพราะว่าเราไม่ทิ้งกัน ถ้าคนวงการทิ้งกันก็ไม่รู้ว่าใครจะมาช่วยเรา เพราะฉะนั้นเราต้องช่วยกันเอง ดูแลตัวเองด้วย มีอะไรบอกผมได้เลย พี่ช่วยตลอด

โอเลี้ยง : ขอบคุณพี่ท็อปมากๆ  พี่เอกพันธ์ ด้วย ที่ช่วยเหลือในเบื้องต้น เหมือนปลดความทุกข์ออกไปจากตัวน้อง

โอเลี้ยง : คือมันไม่มีอะไรทำ ก็เลยมาพูดมาคุย ไปๆ มาๆ ก็มีเพื่อนๆ แนะนำมา ลองไปไลฟ์สดร้องเพลง ขอพวงมาลัยออนไลน์ คนอื่นก็มีเยอะแยะ เราก็เอาว่ะ วันแรกก็เงียบ ไม่มีเลยสักพวงเดียว วันที่2 มีมาพันนึง พอวันที่ 3 ไม่มีสักบาท วันที่4 ก็ไม่มีสักบาท ก็ไม่ทำต่อ รู้สึกละอายใจ

โอเลี้ยง : มองอยู่เหมือนกัน รู้สึกละอายใจ ยอมรับว่าตัวเอง มือ เท้า มี แต่ด้วยสุขภาพ และอายุ เราเข้าใจสถานการณ์ว่าคนลำบากกว่าเราเยอะ เราก็ไม่ใช่จะมาขอบริจาค แต่ว่าหากผู้ใหญ่เมตตา แบ่งเบาภาระ ก็โอเค  แต่จริงๆ พี่อยากจะมาพูดขอเรื่องงานมากกว่า ไม่ได้เน้นเรื่องบริจาคของ ตอนนี้ก็มีงานเข้ามาแล้ว

โอเลี้ยง : ถุงยังชีพจริงๆ ข้าว น้ำปลา น้ำมันพืช อยู่ในนั้นครบ ซึ่งได้มาจากสมาคมตลก วัดพระบาทน้ำพุก็มาช่วยบ้าง แล้วมูลนิธิต่างๆ ก็มาช่วยผ่านสมาคมตลก มันก็มีอยู่เรื่อยๆ ก็จะมีปลากระป๋องหมดก็ไม่มีอะไรกินแล้ว ถึงนึงข้าวอยู่ได้นาน แต่อาหารมันมีน้อย ปลากระป๋องมีอยู่ 4-5 กระป๋อง ก็ไม่มีอะไรกินแล้ว เงินจะซื้อไข่ก็ไม่มี

โอเลี้ยง : ตอนนี้เหลืออยู่ 8,000 ครับ เพราะว่าที่ได้มากฌไปจ่ายเขา ค่าไฟ ค่าบ้าน ใช้หนี้ ใช้สิน เขาบ้าง ตอนนี้เหลือ 8,000  เพราะว่าเราไม่ได้รับบริจาค มีเพื่อนๆ ก็โอนมาให้บ้าง

โอเลี้ยง : พูดถึงบ้าน หลุดจำนอง ขายฝาก เป็นของเขาไปแล้ว

โอเลี้ยง : อาศัยเช่าบ้านตัวเองอยู่  ช้ำใจไหมละ ทั้งๆ  ที่จะเป็นของตัวเองอยู่แล้ว

โอเลี้ยง : ไม่เคยคิดเลย บ้านหลังนี้คิดว่าให้เป็นทรัพย์สมบัติของลูก เราก็มาจากบ้านนอกไม่มีอะไรติดเนื้อ ติดตัวมา มาจากบ้านก็มีลังกระดาษใส่เสื้อผ้า สร้างฐานะตัวเองได้ก็โอเค ตอนนั้นภูมิใจ ผ่อนบ้านจะหมดอยู่แล้ว มันมาเกิดปัญหาลูกจะเข้ามหาลัย สรุปงานการไม่มี ต้องไปขายฟาก พอขายฟาก 7 แสน  ติดธนาคารอยู่ 3.8 แสน ใน 7 แสนต้องไปใช้ธนาคารให้หมดก่อน แล้วจะไปโอนเป็นของเขาได้ แล้วมาเสียดอกเบี้ย เหลืออยู่แสนกว่าบาท คือขายฝาก ถ้า 6 เดือนคุณไม่ไปเอา ก็เป็นของเขาไปเลย